Een nieuwe kijk op het halflege glas!
Wat leven we toch in een bizarre tijd momenteel. President Rutte had het zelfs over de zwaarste crisis buiten oorlogstijd. De wereld staat op zijn kop. De wereld lijdt. En wij mensen lijden mee. In hoeverre je hieraan lijdt, hangt van twee factoren af:
- je omstandigheden
- je eigen houding hier tegenover.
Je omstandigheden zijn niet zo makkelijk te beïnvloeden. Je hebt wellicht minder of geen inkomen momenteel, misschien kom je amper aan werken toe, omdat je thuisonderwijs moet geven. Of voel je je heel eenzaam, doordat je nu weinig (direct) contact hebt met anderen. Deze, of andere omstandigheden, zullen niet altijd als sneeuw voor de zon verdwijnen. Hoe moeilijk het soms ook is, soms helpt het gewoon de situatie te accepteren zoals die op dat moment is.
"Maar moet je dan maar somber in een hoekje blijven plakken?!? Daar heb ik geen zin in"
Ik ben het met je eens hoor. Daar word je zeker niet gelukkig van. We komen nu bij factor 2. Want als je je omstandigheden niet kunt veranderen, dan kun je nog wel je houding tegenover je omstandigheden veranderen. Blijf je kijken naar het glas wat half leeg is? En misschien een hele gekke vraag: wat voor moois valt er te ontdekken aan de lege kant van het glas?
Ik houd bijvoorbeeld erg van spontane bezoekjes of dingen ondernemen met anderen. Dat gaat nu lang zo makkelijk niet met de #BlijfZoveelmogelijkThuis en #AnderhalveMeterAfstand-- Maatregel... De lege kant van mijn glas is dus het gemis van het spontane 'face to face- contact. Het heeft me wel even tijd gekost om hier een weg in te vinden, om te voelen hoe belangrijk contact met anderen is. Ik stuur nu vaker eens een kaartje naar iemand, of spreek online met mensen af, maar dat vervangt voor mij niet het echte contact.
Door het gemis hiervan, had ik wel tijd over. Opeens kwam ik toe aan boeken lezen, het huis grondig opruimen en schoonmaken. En gelukkig leven we in een digitale tijdperk, waarmee ik al mijn bezigheden en ideeën wel kan blijven delen met anderen.
Mijn eigen leerpunt: ik ben een nogal mensgericht iemand, die snel de aandacht richt op anderen. Door de situatie anno nu, werd ik stilgezet bij mezelf en leerde ik weer opnieuw na te gaan wat voor míj belangrijk is en wat er allemaal in mij om gaat. Dus met dat ik het huis grondig heb opgeruimd, zette ik tegelijkertijd ook mijn gedachten en gevoelswereld op een rijtje. Hoofd, hart en handen werken nou eenmaal niet los van elkaar.
Ik heb schoon schip gemaakt. En hoe zorg jij ervoor om jouw halflege glas een nieuwe betekenis te geven? Of waar loop jij tegenaan om je halflege glas te accepteren? Ik ben benieuwd! Stuur me gerust een berichtje en ik zal erop reageren!